воштылалаш

Г. ваштыла́лаш -ам

1. улыбнуться. – Ит ойгане, родем, – воштылале Юкей. К. Васин. – Не печалься, друг, – улыбнулся Юкей.

2. усмехнуться; обычно насмешливо, недоверчиво. – Тек шӧрын ончышт, – Васлийже воштылале, – мый нунын шӧрын ончымышт деч ом лӱд. К. Васин. – Пусть косятся, – усмехнулся Васлий, – я не боюсь их косого взгляда.